Watermunt

Het geslacht Mentha staat bekend om zijn grote productie van etherische oliën en de watermunt (Mentha aquatica) is daarop beslist geen uitzondering. Het fijne en doordringende aroma van de watermunt wordt door de 'neuzen' in de parfumerie zelfs het hoogst van alle muntsoorten aangeslagen. Watermunt is een rechtopstaande oeverplant met van lila tot naar blauw neigende bloemen. Watermunt komt wereldwijd voor, al is hij in Australië en Noord-Amerika door menselijk toedoen ingevoerd.

In Nederland is het één van de meest voorkomende oeverplanten en dat komt omdat hij zowel op voedselrijke als voedselarme grond kan gedijen. Hij verdraagt ook vrij veel zout en dat is ook de reden dat hij het ook op Vlieland goed doet. In de duinen kun je hem voornamelijk in de natte valleien aantreffen, maar hij is ook te vinden op minder natte plekken, zoals het Kooiplekslid en de ijsbaan.
Het eerste deel van zijn wetenschappelijke naam, Mentha, is Latijns maar verder terug in de tijd is het als minthe een oud-Grieks woord. In het Linear B, een schrift dat gebruikt werd voor het schrijven van een vroege vorm van het Grieks, vinden we het als mi-ta. Daarna zijn alle taalkundigen het spoor bijster geraakt en ze claimen gemakszuchtig dat het van een onbekend en van oorsprong pre-Europees woord moet stammen. Aangezien men tegenwoordig gelooft dat het oud-Grieks voor een deel gevormd is uit het nog oudere Egyptisch kunnen we eens aan de overkant van de Middellandse Zee kijken. Woorden hadden daar vele betekenissen, maar mi was soms 'mond' en ta was een vrouwelijke uitgang. Priesteressen stopten een blaadje munt in de mond van overleden landgenoten want je moest tenslotte wel met een frisse adem in het dodenrijk aankomen. Aquatica is gelukkig wat eenvoudiger: aqua is het Latijnse woord voor 'water'.

De essentiële vluchtige oliën in watermunt hebben volgens de volksgeneeskunst hun nut al eeuwenlang bewezen. Als pijnstiller zou het onovertroffen zijn, terwijl het als kruidenthee gedronken zou moeten werken tegen diarree en als middel om de menstruatie op gang te brengen. Het wordt toegepast bij koorts en bij alle andere inwendige en uitwendige ontstekingen. Mocht je zo ziek zijn dat je bloed opgeeft dan zou een combi van watermunt in azijn een probaat middel moeten zijn.

Wetenschappelijk onderzoek heeft de antibacteriële en ontstekingsremmende werking van de watermunt ondertussen officieel aangetoond. Het meest actieve stofje van de watermunt is 1,8-cineole. Weet u dat ook weer.