De gewone zoutmelde (Atriplex portulacoides) komt voor langs de kusten van het Middellandse-Zeegebied en West-Europa. Ze bereikt haar natuurlijke grens bij noordelijk Engeland en Denemarken. Daarboven zullen de omstandigheden wel te bar worden. In het Waddengebied is zij een algemeen voorkomende plant. Het is een hoge plant die in de nazomer bloeit met een geelachtige pluim.
De bladeren at men vroeger rauw of gekookt. De wortel van de gewone zoutmelde werd toen ook ingezet om gebroken ledematen en maagzweren beter te laten genezen en om zogende vrouwen melk te laten krijgen. Schurft bij mensen en vee verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer van de gewone zoute melde een papje wordt gemaakt en de aangetaste plekken daarmee worden ingesmeerd. Schurft ontstaat door een kleine mijt (Sarcoptes scabiei), die het nodig vindt om minuscule gangetjes in je huid te graven. Het heeft een vreselijk jeuk en een onvermijdelijke afspraak met de huisarts tot gevolg.
De gewone zoutmelde kun je op Vlieland in Kroon's Polders aantreffen. Die polders bevinden zich aan de zuidzijde van het eiland, net ten zuidwesten van het Posthuis en zijn aangelegd tussen 1905 en 1922. Ze bestaan uit stuifdijken, met daartussen spontaan begroeid geraakte achterduinse strandvlakten. In de polders bevinden zich vegetaties die kenmerkend zijn voor overgangen van zout via brak naar zoet en van nat naar droog. Als de gewone zoutmelde het naar zijn zin heeft kan er een dichte vegetatie ontstaan.
